آزمایشگاههای بیولوژیکی: سطوح امنیتی و مثالها
آزمایشگاههای بیولوژیکی، مراکزی هستند که برای مطالعه و کار با میکروارگانیسمها، مانند باکتریها، ویروسها و قارچها، طراحی شدهاند. این آزمایشگاهها در سطوح مختلف امنیتی، از سطح 1 (کمترین خطر) تا سطح 4 (بالاترین خطر) طبقهبندی میشوند. سطح امنیتی هر آزمایشگاه بر اساس نوع میکروارگانیسمهایی که در آن مطالعه میشوند و خطرات مرتبط با آنها تعیین میشود.
سطوح امنیتی آزمایشگاههای بیولوژیکی:
سطح 1:
این سطح برای کار با میکروارگانیسمهایی که به طور کلی بیخطر هستند یا خطر کمی برای انسان دارند، مانند باکتریهای E. coli و لاکتوباسیلوس، استفاده میشود.آزمایشگاههای سطح 1 معمولاً در دانشگاهها و مدارس یافت میشوند.
مثال: آزمایشگاههای آموزشی زیستشناسی در مدارس
سطح 2:
این سطح برای کار با میکروارگانیسمهایی که میتوانند باعث بیماری در انسان شوند، مانند ویروس آنفولانزا و هپاتیت B، استفاده میشود.آزمایشگاههای سطح 2 باید دارای اقدامات احتیاطی اضافی مانند تهویه مناسب و لباسهای محافظ باشند.
مثال: آزمایشگاههای تشخیص پزشکی
سطح 3:
این سطح برای کار با میکروارگانیسمهای خطرناکی که میتوانند باعث بیماریهای جدی و حتی مرگبار در انسان شوند، مانند ویروس HIV و SARS، استفاده میشود.آزمایشگاههای سطح 3 باید دارای اقدامات احتیاطی بسیاری مانند قفلهای هوایی و فیلترهای HEPA باشند.
مثال: آزمایشگاههای تحقیقاتی که روی بیماریهای عفونی خطرناک کار میکنند.
سطح 4:
این سطح برای کار با خطرناکترین میکروارگانیسمها، مانند ویروس ابولا و Marburg، استفاده میشود.
آزمایشگاههای سطح 4 باید کاملاً از محیط زیست جدا باشند و فقط توسط پرسنل altamente qualificat اداره شوند.
مثال: آزمایشگاههای ملی تحقیقات بیوتروریسم
اهمیت سطوح امنیتی:
سطوح امنیتی آزمایشگاههای بیولوژیکی برای محافظت از پرسنل، جامعه و محیط زیست در برابر خطرات میکروارگانیسمهای خطرناک ضروری هستند. انتخاب سطح امنیتی مناسب برای هر آزمایشگاه بر اساس نوع میکروارگانیسمهایی که در آن مطالعه میشوند و خطرات مرتبط با آنها انجام میشود.
علاوه بر سطوح امنیتی، آزمایشگاههای بیولوژیکی باید دارای اقدامات احتیاطی دیگری مانند:
دستورالعملهای دقیق برای کار با میکروارگانیسمها
تجهیزات و لباسهای محافظ مناسب
برنامههای نظارتی و آموزشی برای پرسنل
رعایت این اقدامات احتیاطی برای تضمین ایمنی پرسنل، جامعه و محیط زیست ضروری است.