تاریخچه ویروس ایدز در ایران

ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) عامل بیماری ایدز است. این ویروس سیستم ایمنی بدن را تضعیف می‌کند و فرد را در برابر انواع عفونت‌ها و بیماری‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کند.

ورود ویروس به ایران:

اولین موارد ابتلا به ایدز در ایران در سال 1365 در میان بیماران هموفیلی که از فرآورده‌های خونی آلوده استفاده می‌کردند، گزارش شد.

گسترش ویروس:

در سال‌های بعد، ویروس HIV از طریق تزریق مشترک در معتادان تزریقی و همچنین تماس جنسی محافظت‌نشده گسترش یافت.

اقدامات پیشگیرانه:

از اواخر دهه 1360، برنامه‌های پیشگیری از ایدز در ایران آغاز شد. این برنامه‌ها شامل آموزش عمومی، توزیع سرنگ‌های یکبار مصرف و غربالگری خون و فرآورده‌های خونی بود.

وضعیت فعلی:

تا سال 1402، حدود 50 هزار نفر در ایران مبتلا به HIV هستند.

چالش‌ها:

کاهش نرخ ابتلا: علی‌رغم اقدامات پیشگیرانه، نرخ ابتلا به HIV در ایران همچنان رو به افزایش است.
انگ و تبعیض: افراد مبتلا به HIV در ایران با انگ و تبعیض روبرو هستند که می‌تواند مانع از دسترسی آنها به خدمات درمانی و حمایتی شود.
کمبود منابع: منابع کافی برای ارائه خدمات به تمام افراد مبتلا به HIV در ایران وجود ندارد.

آینده:

برای کنترل ایدز در ایران، لازم است اقدامات زیر انجام شود:

افزایش آگاهی عمومی: آموزش عمومی در مورد HIV و نحوه پیشگیری از آن باید افزایش یابد.
کاهش انگ و تبعیض: باید تلاش شود تا انگ و تبعیض علیه افراد مبتلا به HIV از بین برود.
افزایش دسترسی به خدمات: باید دسترسی افراد مبتلا به HIV به خدمات درمانی و حمایتی افزایش یابد.​